donderdag 13 augustus 2009

Guerrilla wedstrijd, win een Poken!

Het is niet dat ik niet wil want ik kom nu dagelijks dingen tegen om over te bloggen. MAAAARRRRR ik heb vakantie en dan schijn je even niet aan je werk te moeten denken. Moeilijk moeilijk. Ik doe dan maar even een oproep: wil iemand even een guerrilla actie bedenken op deze campagnes: veiliginternetten.nl van de overheid en die van de generatie KPN? Want komop, hier kan de bibliotheek toch feilloos op inspelen met al onze faciliteiten.

En wij maar zoeken wat het loket mediawijsheid in moet houden. Deze KPN campagne laat het prachtig in beeld zien. Een simpel "Meer weten? Vraag het in de bieb" is al een trigger lijkt me. Maar dan heb je nog geen Guerrilla effect te pakken. Dus: wie komt met het briljantste idee?

Op de site van veiliginternetten lees je alles over de gevaren maar niet wat je moet doen als het toch fout gaat. Ligt hier een schone taak of niet? Wie kan hier een goeie actie op bedenken?

Ik loof een Poken uit voor het beste idee, dus: kom maar op!!

PS: ja, ik ben dol op Guerrilla marketing, zie hier een voorbeeld van wat ik bedoel.

Graag voor 26 augustus reageren, dan ben ik weer terug ;))


donderdag 6 augustus 2009

23 dingen van weleer: #13 het lavet

Weet u nog vanaf wanneer wij onszelf in ons eigen huis zijn gaan badderen en douchen? En hoe vaak? Mijn moeder vertelde nog weleens verhalen over een badhuis met heel strenge regels. O wee als je er te lang in bleef, ijskoud water kreeg je dan over je heen. Mijn eigen vroegste herinnering is het lavet, waar ik 1 keer per week van top tot teen in gewassen werd. Maar ik was het kleintje, eigenlijk kan ik me niet voorstellen dat mijn ouders daar ook in gingen. Ik weet het gewoon niet.

Het was een ronde granieten soort gootsteen maar dan zo groot als een zinken teil. Deze was op stahoogte voor de vader of moeder gemaakt zodat kinderen er gemakkelijk in gewassen konden worden. Naast de "kuip" kon je staan om afgedroogd te worden. Nu weet ik wel dat daarvoor mensen in een zinken teil gewassen werden, maar dat was dus voor mijn tijd. Vul maar aan als je dat nog weet.

Het water kwam uit de geiser waarvan ik niet meer weet of die nu daar, of in de keuken hing. Ik kan me niet voorstellen dat we er twee hadden. Ook hier zijn verhalen van een ouder huis, waar boven gewoond werd terwijl het water beneden gehaald moest worden door mijn moeder. Telkens twee trappen op en af, pffff. Dit huis was dus een hele verbetering, we hebben er acht jaar gewoond.

Nee, dan ons laatste huis. Dat zat vol met luxe op dit gebied: een groot ligbad en een boiler op zolder die ons hele huis voorzag van warm water (op meerdere kamers waren wastafels). Hoe die boiler werkte was trouwens simpel: als het bad was volgelopen was het warme water gewoon op en moest je een uur wachten. Ik ging dan ook meestal als eerste in bad ;))

woensdag 5 augustus 2009

23 dingen van weleer: #12 de kwikthermometer

Dit is wel een oudje die -als het goed is, je weet maar nooit- niet meer gebruikt wordt maar waaraan ik best nare herinneringen over heb gehouden. Als kind had ik nogal vaak oorontsteking en dat werd meestal bevestigd omdat ik koorts had. Ik had dus al flink pijn in mijn oor (als je echt oorontsteking hebt dan schreeuw je wel van de pijn, werd mij dan voorgehouden), ik schreeuwde dus van de pijn maar dan moest toch die thermometer tevoorschijn komen. Nee, niet dat vreselijke ding en niet daarin alstublieft! En hoelang moest dat ook alweer? Minimaal drie lange minuten. En niemand, niemand die mij ooit vertelde dat dat ding ook onder je tong of zelfs onder je arm kon. Totdat ik dat op TV zag gebeuren maar dat hielp niets. Nee, bij mij kon dat niet want onder je tong was geen betrouwbare plek om temperatuur op te meten. Over betrouwbare informatie gesproken!

Wanneer eenmaal bevestigd was dat ik oorontsteking had, volgde het oor doorprikken. Op weg naar het ziekenhuis met een kloppend oor. De KNO arts die eerst verdoofde met een of ander blauw goedje dat verschrikkelijk prikte in je oor. Daarna wachten tot het ingewerkt was, en dan veel te snel het doorprikken zelf dat ik toch echt altijd heel erg precies voelde (én hoorde). Tot slot het ritje terug naar huis waar ik met mijn zieke oor vol watten op een kussen moest liggen tot het over was. Zielig he. Maar daar ging het niet over.

Ik heb het ding ook een keer laten vallen. Dat is trouwens de reden dat de kwikthermometer niet meer gebruikt mag worden: daar kan hij niet tegen en kwik is giftig. De glassplinters waren te overzien maar het kwik rolde in tientallen kleine druppeltjes over de badkamervloer. Best wel geinig eigenlijk. Ik herinner me dat ik er een tijdje mee gespeeld en geëxperimenteerd heb. Als je die balletjes naar elkaar toe rolt wordt het een grote bal, maar als je het wilt pakken splitst het zich weer. Wist ik veel dat dat een gevaarlijk giftig goedje was. Volgens mij heb ik het uiteindelijk, samen met het gebroken glas, gewoon in de prullenbak gegooid.. niks aan overgehouden hoor.

De opvolger van de kwikthermometer was zo'n zelfde ding qua vorm (daar zie je aan dat mensen altijd uitgaan van een bestaande vorm bij vernieuwing) maar dan op batterijen met een digitaal displaytje. Ook deze kon op de ongemakkelijk plek maar dat deed ik natuurlijk nooit. Misschien daardoor dat men is gaan zoeken naar een meer eenvoudiger en betrouwbaardere methode om de lichaamstemperatuur op te meten: in het oor! Met een geniaal apparaatje meet je nu de temperatuur in 2 seconden op. Of wat dacht je van een babyspeen met ingebouwde thermometer? Gewoon effe lekker laten sabbelen en je leest de temperatuur aan de voorkant af, serieus waar!

Voor kinderen met oorontsteking lijkt me de oorthermometer echt dé methode: waar zit de pijn? in het oor! Even meten, heb je koorts? Ja ik zie het, jij hebt oorontsteking! Veel kindvriendelijker en logischer te begrijpen voor kinderen. En het allermooist is dat tegenwoordig het doorprikken ook niet meer hoeft, deze kwaal gaat namelijk vanzelf over, nou ja!