"Ja kind, kijk maar goed wat die meneer allemaal doet, dan kun jij dat later zelf repareren", dat was een vast advies aan mij als er iemand over de vloer kwam voor reparaties of in dit geval, het schoonmaken van de verwarmingsketel. Zo iemand kwam normaal gesproken 1x per jaar over de vloer, maar bij ons volgens mij vaker. Wij waren grootverbruikers met een groot gezin, en van onderhoud had mijn vader nog nooit gehoord. Dus als de verwarming te koud bleef werd er gebeld. Dan bleek altijd dat er veel meer stof in de ketel zat dan 'normaal', dat er altijd water bijgevuld moest worden en ook met de kleur van de waakvlam was altijd iets mis. Ik zat er inderdaad met mijn neus bovenop omdat ik het gewoon mooi vond om te zien hoe zo'n apparaat er van binnen uitzag. Tegelijk wist ik als enige in huis, hoe je de waakvlam weer aan moest krijgen als die weer eens was uitgegaan. Zo kon ik op mijn manier als kleintje af en toe ook eens de held uithangen.
Een kachel hadden wij in ons oude huis, maar daar weet ik me niet zoveel van te herinneren. Er was zelfs een kolenkit naast de voordeur maar ik heb daar de kolen nooit in zien liggen. Iemand anders daar ervaring mee?
4 opmerkingen:
De kolenkachel was ook een vak apart! De kachel aanmaken was een kunst en dan de kachel aanhouden iets voor gevorderden. De asla legen op het pad in de tuin, en in de winter op de stoep: meteen geen gladheid meer. Rond de pasen de kachel de kamer uit en voorjaarsschoonmaak, in de herfst de kachel weer naar binnen. In de tussentijd als het nodig was bijverwarmen met een electrische of een petroleumkachel!
Thnx voor de aanvulling, de verwarming was idd een hele luxe omdat elke kamer verwarmd was.
Leuke blogsite zeg hier!
Net ontdekt.
Nu even die kachel.
Dat ding brandde dus op kolen.
Kolen moest geregeld besteld worden
Dat deed je bij de ""kolenboer"
je bestelde cokes, die brandden snel en erg heet.,of anthraciet, die brandden langzaam en gaven langdurig lekkere warmte af.Meestal deed je een combinatie cokes, anthraciet.
De kolen werden gestort in het kolenhok wat bij flats in de kelder zat.
je ging met de kolenkit naar de berg kolen en schepte de kit dan vol. De kit kwam naast de kachel te staan en om de zoveel uur controleerde je de stand van opgebruikte kolen en gooide er naar behoefte uit de kolenkit wat bij.Klep van de kachel open ,schuine schuif van de kolenkit er tegenaan en schudden maar.
Na de kolenkachel is er een hele tijd nog de gaskachel geweest.
Aangesloten op stadsgas.je ziet het zo hier en daar nog wel.
Nu met centrale verwarming is dus het hele huis verwarmd.Nog steeds een luxe voor mij.In Spanje waar ik ook woon in de winter gebruiken we 2 gaskachels die met butagas het hele huis verwarmen.
Groet, Cornelia
Hoi Cornelia,
ik zie nu pas dat je mijn blog hebt doorgeplozen, bedankt voor de complimenten en leuk je hier te zien!
Wat een gedoe met die kolen zeg, ik verbaas me weleens over al het werk dat onze moeders toch maar hadden in en om het huis, en dan ook nog met veel meer kinderen. Heel anders dan nu.
Een reactie posten